សញ្ញាញឹកញាប់ជំងឺថបបារម្មណ៍៖
តើអ្វីទៅជាជំងឺបាយប៉ូឡា (ជំងឺទឹកចិត្តឡើង ចុះ)?
ជាជំងឺផ្លូវចិត្តមួយប្រភេទអាចដែលមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរ និងអាចលាប់មកវិញជាញឹកញាប់ ហើយវាអាចប៉ះពាល់ដល់ ទឹកចិត្ត អារម្មណ៍ និងអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកជំងឺ។
អ្នកជំងឺអាចនឹងមានរយៈពេលមួយមានសញ្ញាធ្លាក់ទឹកចិត្ត បន្ទាប់មកអាចនិងមានសញ្ញាមេនៀរ (ទឹកចិត្តឡើងខ្លាំង) រឺក៏ផ្ទុយមកវិញ។ វាមិនដូចជាភាពធម្មតាដែលយើងមានការរីករាយ រឺធ្លាក់ទឹកចិត្តនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញការប៉ះពាល់ដល់ទឹកចិត្ត និងអារម្មណ៍ក្នុងជំងឺបាយប៉ូឡា វាមានលក្ខណៈឡើងខ្លាំងនិងចុះមកវិញខ្លាំង ដែលមានរយៈពេលលើសពី២អាទិត្យ និងមានការ ប៉ះពាល់ដល់ការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។ ជំងឺបាយប៉ូឡាមានលក្ខណៈច្រើនទំរង់ ពីទឹកចិត្តឡើង បន្ទាប់មកចុះ ឬក៏ទឹកចិត្តចុះ បន្ទាប់មកឡើង ។ហើយក្នុងរយៈពេលគំលាតគ្នានេះ អ្នកជំងឺអាចមានទឹកចិត្តនិងអារម្មណ៍ធម្មតា(រយះពេលខ្លី ឬវែង)។
អ្វីខ្លះជាមូលហេតុនៃជំងឺបាយប៉ូឡា?
- កត្តាចិត្តសាស្ត្រ សង្គមសាស្ត្រ និងកត្តាជីវសាស្ត្រ
- កត្តាតំណពូជ,
- កត្តាផ្សេងៗទៀត
អ្វីខ្លះជារោគសញ្ញាបាយប៉ូឡា?
រយៈពេលមួយអ្នកជំងឺ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនៃការធ្លាក់ទឹកចិត្ត៖
- មានអារម្មណ៍ស្រងូតស្រងាត់ និងអស់សង្ឃឹម
- បាត់បង់ថាមពល
- ពិបាកក្នុងការផ្ចង់អារម្មណ៍ និងការចងចាំ
- បាត់បង់នូវចំណង់ការងារប្រចាំថ្ងៃ
- មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងគ្មានតំលៃ
- ស្តីបន្ទោសខ្លួនឯង
- មានគំនិតទុតិដ្ឋិនិយមលើអ្វីៗទាំងអស់
- ញាំមិនបាន ឬញាំច្រើន
- វិបត្តិដំណេក
- មានគំនិត ឬធ្លាប់ធ្វើអត្តឃាត
- ករណីធ្ងន់ធ្ងរមានរោគសញ្ញាវិកលចរិករួមផ្សំផងដែរ។
រយៈពេលមួយអ្នកជំងឺ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមេនៀរ(ទឹកចិត្តឡើងខ្លាំង)៖
- មានអារម្មណ៍សប្បាយជ្រុល
- និយាយប៉ប៉ាច់ប៉ប៉ោចច្រើន
- មានអារម្មណ៍ថាខ្លួងឯងពោពេញទៅដោយថាមពល
- មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងមានតំលៃជាងអ្នកដទៃ
- មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនឯងពោពេញទៅដោយគំនិតច្រើន ល្អៗ និងផែនការណ៍ជាច្រើនដែលសុទ្ធជារឿងសំខាន់ៗ
- មានស្មារតីមិនមូល
- មានអារម្មណ៍ឆេវឆាវ និងឡេះឡះ
- មិនត្រូវការគេង
- មិនឃ្លានញាំ
- ករណីធ្ងន់ធ្ងរមានរោគសញ្ញាវិកលចរិករួមផ្សំផងដែរ។
តើអ្វីជាការព្យាបាលជំងឺបាយប៉ូឡា?
- ការប្រើឱសថរក្សាលំនឹងទឹកចិត្ត
- ការប្រើឱសថប្រឆាំងសញ្ញាវិកលចរិក (ពេលដែលមានសញ្ញាវិកលចរិក ដូចជា មានជំនឿខុសប្លែក ពីធម្មតា លឺសំឡេង ឬមើលឃើញនូវអ្វីដែលអ្នកផងទាំងពួងមិនលឺ ឬ មិនឃើញ)។
- ការព្យាបាលបែបចិត្តសាស្ត្រ
- ការគាំទ្រក្នុងការព្យាបាល នឹងថែទាំអ្នកជំងឺ
“ជំងឺផ្លូវចិត្តដែលអាចព្យាបាលជាសះស្បើយ”
តើជំងឺវិកលចរិត មានកើតច្រើនដែរឬទេ?
ជំងឺវិកលចរិត អាចប៉ះពាល់ទៅដល់មនុស្សគ្រប់អាយុ គ្រប់ភេទ គ្រប់ពូជសាសន៍ គ្រប់កម្រិតជីវភាព គ្រប់តំបន់ទីក្រុង ឬជនបទ និងអ្នកមានចំណេះដឹងគ្រប់កម្រិត។
ជំងឺវិកលចរិត វាហាក់ដូចជាបុរសកើតមានច្រើនជាងស្ត្រី និងមានអាយុចន្លោះចាប់ពី១៧ឆ្នាំ ទៅ២៨ឆ្នាំ។
ម្នាក់ក្នុងចំណោម១០០នាក់ អាចកើតមានជំងឺនេះ។